İNANILMAZ

Geçenlerde bir arkadaşımla konuşuyordum.Hafta sonları doğa yürüyüşlerine çıktıklarını anlattı. Uzun zamandır böyle bir etkinliğe katılmak istiyordum. Ben de onlara katılmak istediğimi söyledim.Onun vasıtasıyla geçen hafta Pazar günü yola çıktık.

Ben doğa yürüyüşü diyince ormanlara gideceğiz yürüyeceğiz falan zannediyorum.Mavga Kalesine çıkacağız dediler, meğerse Mavga Kalesi bir dağın tepesindeymiş, işte bunu öğrenmemle kabus anlarım başladı.Ben düz yolda yürüyemeyen, azıcık tepelik bir yerden inemeyen bir kişi olarak o dağa nasıl çıkacaktım.Gelmiştik bir kere, dönüş yoktu artık.İlk bir saat güzeldi, daha sonra yükseklik artmaya başlayıp da, zorlu yollara girdikçe korkularım artmaya başladı.Kendim yalnız çıkamadım tabi, oradaki arkadaşların ellerini tutarak, biraz ağlayarak, biraz gülerek sonunda çıktık ve indik.Yaklaşık yedi saat süren bir serüvendi bu.

Oradayken neden geldiğim konusunda sürekli kendime kızıyordum. Ama günler geçtikçe, o günün bana güzel şeyler kattığını fark ettim.Doğa gerçekten inanılmaz bir şeydi. Bu inanılmaz kelimesinin üzerine binlerce cümle kurulabilirsiniz ve hala da kurulacak cümleler olduğunu bilirsiniz.Ben, elimden geldiğince kendi inanılmazlarımı anlatacağım.O günden sonra fark ettim ki; doğa insanın kendi özüne dönmesini sağlıyor.Günlük hayattaki maskelerinizden kurtuluyorsunuz.Kendi içinize bir yolculuk yapmanızı sağlıyor.

Kendimden örnek verecek olursam. Soğuğun etkisiyle akan burnum umurumda bile değildi.Tanımadığım insanların elini tutmak, yeri gelip korktuğum anlarda korkuyorum bana yardım et demek umurumda bile değildi.Mangalda yapılan yarı pişmemiş tavuğu, ellerimle yiyerek ağzımın yüzümün kömür siyahı olması umurumda bile değildi.O gün yaşamımda dert olduğunu düşündüğüm hiç birşey yok gibiydi.

Doğa mucizevi bir şekilde beni içine almıştı. Nazım’ın dediği gibi ‘toprak güneş ve ben bahtiyarım’.Bu dizelerdeki gibi hissediyordum kendimi.Eğer siz de kendi iç dünyanıza bir yolculuk yapmak isterseniz doğanın ellerine bırakın kendinizi.İnanın pişman olmayacaksınız.

Yazan: Özlem