BENDEN UTANIYOR MUSUN ?

Annemin sadece tek gözü vardı,ondan nefret ederdim...Çünkü bu durum beni çok utandırıyordu. Ailemizi geçindirmek için okulda aşcılık yapardı. İlkokulda iken birgün bana merhaba demeye gelmişti. Yerin dibine geçmiştim. Bunu bana nasıl yapabilirdi?Onu görmezden geldim,ona nefretle baktım ve oradan kaçtım. Ertesi gün sınıftan bir arkadaşım dediki"eee,senin annenin yalnızca bir gözü var"yerin dibine girmek istedim ve de annemin ortadan kaybolmasını istedim. Bu yüzden o gün onunla karşılaşınca dedim ki;"beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi"annem karşılık vermedi...Dediklerim hakkında bir saniye durup düşünmedim. Çünkü;çok kızmıştım. Onun duyguları beni ilgilendirmiyordu. Onu evde istemiyordum...

Çok çalıştım ve Singapur'a okumaya gittim. Sonra evlendim. Kendi evimi aldım. Çocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum.Birgün annem beni ziyarete gelmişti. Kaç yıldır beni görmemiş ve torunlarını tanımamıştı.Kapıya gelince çocuklarım ona güldüler. Ona;"evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin?hemen buradan git!"diye bağırdım. Buna annem sessizce"kusura bakmayın yanlış adrese geldim galiba"dedi ve gözden kayboldu.

Bir gün mezunlar toplantısı için okuldan bir mektup aldım. Mezunlar toplantısından sonra sırf meraktan eski eve gittim!!!!Komşularım annemin öldüğünü söylediler hiç üzülmemiştim....Bana annemin bıraktığı mektubu verdiler.
"en sevgili oğlum,her zaman seni düşünüyorum...singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm. Mezunlar gününe geleceksin diye çok sevinmiştim. Sen büyürken sürekli bir utanç kaynağı olduğum için üzgünüm. Biliyormusun...sen çok küçükken bir kaza geçirmiş ve gözünü kaybetmiştin. Anne olarak senin tek bir gözle büyümene dayanamazdım. Bu yüzden sana kendi gözümü verdim...o gözle benim yerime görüyorsun diye seninle o kadar gurur duyuyordum ki....Sevgilerimle...annen"

Gönderen: Birsen Çakır

***********************************************************************************

Ben annemi ve babamı çok severim.Onlar benim istediğim okulları bitirmemiş ,istediğim meslekleri yapmıyor olabilirler yine de anne ve babam onlar. İkisinin yokluğunu bile düşünmek küçüklüğümden beri benim içimde bir sızıdır.Her sabah kalktığımda yataklarına gider bakarım yaşıyorlar mı diye?

Annem bundan yıllar önce bir rüya görmüş ve hatıra defterine yazmış bende bu hatıra defterini annem odasına çekilmiş yazarken bir kaç kere rastlamış fakat içinde neler yazıyor okuyamamıştım,sonra nasıl olduysa bir gün bu defterin yerini bulmaya karar verdim ve günlerce aradım sonunda başarmış ve defteri bulmuştum.Defterde öyle acıklı ve hüzünlü günleri yazıyordu ki kendimi tutamayıp ağladım , sayfalar ilerlerken işte o rüyayı okudum rüyasında bir tarih verilmişti.Ben o an o defteri hiç okumamış olmayı istedim fakat okumuştum ve zamanı geri çeviremezdim.İçime bir ateş çöktü bu ateşi dindiremiyordum sabah, akşam her saniye benimleydi ben de dua etmeye karar verdim boş kaldığım her saniye dua ettim Allah'ım annem ölmesin diye milyarlarca dua yıllarca sürdü taki o gün gelinceye kadar o gece hiç uyumadım gidip annemlerin odasına nefes alıp almadığını izledim.Sabah kalktığımda ikisi de yaşıyordu Allah'ım duam kabul olmuştu 7 sene süren o acım bir gece sonra kalmamıştı fakat bir ay sonra aynı tarihte bir sabah babam içimde hiç sönmeyecek bir acı bırakarak gitti.

Anne ve babam ölsün diye düşünen insanlar var mı diye düşündüm hep bir çocuk nasıl böyle birşey ister dedim yada isteyenin ki gitseydi benim ki kalsaydı.Benim babam hiç bir zaman derslerim nasıl diye sormamış bizimle fazla ilgili yada çok yakışıklı , uzun boylu , çok zengin bir baba değildi yine de benim babamdı.Gittikten sonra getiremeyeceğimize göre ağzımızdan çıkanları düşünüp söyleyelim.

Eğer bu hikaye doğruysa çok acı ben böyle bişey yaşasam kesin o mektubu okuduğumda acıdan ölürdüm.

Yazan: Küçük Kız