Ankara dönüşü sırasında buluştuğumuz arkadaşlar, daha önce Tuz Gölü'ne gidip gitmediğimi sordu. Çok istiyordum ama gitmemiştim. Beyaz Melek filmindeki Tuz gölünün sahne görselliği beni çok etkilemişti. Hem Gölü görmek, hemde çıkabilecek fotoğrafik kareleri değerlendirmek istiyordum. Bu yüzden arkadaşın teklifini kabul ettik. Hava kararmak üzereydi ve göl yarım saatlik bir mesafedeydi. En güzel günbatımının olduğu gölde bunu görmek istiyorduk. Karayollarındaki tüm hız limitlerini fazlaca geçerek günbatımına yetiştik.
Tuz gölünün üzerinde güneş ateş topu gibi duruyor, çok sayıda insan bu mucizevi görüntüye büyülenmiş gibi bakıyordu. Teknolojinin nimetlerinden olan fotoğraf makinaları hemen herkesin elinde vardı. Zihinlerinin algıladığını, sonsuza kadar kayıt altına almak için kullanıyorlardı.
Bende fotoğrafik bir kare çıkar mı düşüncesiyle avcı pozisyonunu almıştım. Bir çift vardı. Birbirlerine pozlar veriyorlardı. İzin alırsam doğallıklarını bozarım düşüncesiyle haber vermeden fotoğraflarını çektim. Farkedildiğimde konuşmaya başladık. Nişanlılarmış ve düğün öncesinde buraya geziye gelmişler.
Bu fotoğrafı düğün hediyesi olarak onlara hediye ediyorum.
Doğal Kalın.
Duygular alemi (duygularımız) toprağa benzer. 
