İç Anadolu Bölgesi sarı otların çok, yeşilliğin fazla olmadığı bir yerdir.Doğup büyüdüğüm, yaşadığım il düzenli ve kısmen büyük bir şehir, alışkanlıktan mı bilmem bu şehri severim fakat denizin benim için farklı bir anlamı vardır.Deniz benim için özgürlük , kendimi dinlemem için bir fırsat demektir.
Yılın belli zamanlarında İstanbul'a gider uzun uzun denize bakar,o güne kadar yaşadıklarımı anlatır rahatlarım.Martıları dinlemek, vapurlara,küçük balıkçı teknelerine bakmak bana herşeyi unutturur.Vapura binmek için acele edenler , kapılar kapanmadan yetişmek için koşturanlar yada vapurdan hızlı adımlarla inip işlerine yetişmek için uğraşanlar.Bense bütün işlerimi yada tüm hayatımı dalgalara bırakmışcasına rahatım.Hayaller birbirini kovalar denize bakarken o hengamenin içinde ben nedense umursamaz bir hal alırım.Eski türk filmlerindeki gibi küçük bir kıyı kasabasına yerleşir tek katlı bir evim ve bahçem olsaydı nasıl yaşardım diye hayal ederim.Eve gitme vaktim geldiğinde hayallerim deniz kıyısında öylece benim tekrar gelişimi bekler halde kalır.
En büyük eksikliğim denizi sevmeme rağmen yüzme bilmeyerek onunla bütünleşememdir.Ben onu platonik bir aşık gibi uzaktan severim,hep belli bir mesafe vardır aramızda nasıl kendimi aşka bırakamamışsam, dalgaların kollarına da hiçbir zaman kendimi bırakamadım.Belki de böylesi güzel.Sevgiyle ,aşkla ve hüzünle kalın.
Yazan: Gizem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder