Dil yaydan çıkınca öfke bal lokması oluyor. Kusmak geliyor ruhunun en derinindekileri. Bilincin en altındaki id ayaklanıyor. Önce ben diyor. En terbiyesiz yanını döküyor ortaya. Küfürler sallamak istiyorsun belki karşına…
Dur bir düşün önce! Ölç ve tart… Bakalım karşıdaki bunları hak etmiş mi? Yok artık tek gözlüklüsün, çift camlar kırıldı. Bakamazsın ki, durduramazsın ki… Çıktı kontrolden dil, fren balataları koptu… Hidrolik yağı boşaldı…
Sonra gelsin pişmanlıklar. Bu çocukluğun mu, hamlığın mı yoksa ortamın verdiği bir duygu mu bilmiyorum ama başıma bela olan üç duygumdan biri olan bundan kurtulmak istiyorum.
Evet, bu haftaki yazılarımız ve yorumlarımız kurtulmak istediğimiz en güçlü, en doğal duygumuz olsun. Ben ‘’öfkemden’’ kurtulayım bu hafta, gelecek hafta ‘’kıskançlığımdan’’, diğer hafta ise ‘’korkularımdan’’… Bu hafta öfkemden başladım çünkü öfkemi kontrol edersem diğer iki doğal duygumu kontrol etmem daha basit olur diye düşünüyorum. ‘’ Haydi id’lerimizi esir alalım.’’ Bunu yapmak içinde yazılarımızı yoralım, yorumlatalım…
Yazan: Zeynep Ünal
1 yorum:
Zeynep, gerçekten çok güzel yazmışsın. Anlatımının çok güçlü ve senin güzel ruhunu yansıttığını düşünüyorum. Tebrikler... HERTURK
Yorum Gönder