ÇOCUKSU SEVİNÇLERİMİZ

Bundan bir yıl kadar önce, kızımın doğumgününü kutlama planlarımızın içinde, onun gittiği kreşde parti yapmak da vardı. Günler öncesinde, eşim ve ben birtakım hazırlıklar yapmaya başladık. Kızım çok heyecanlanıyordu. Sık sık dile getiriyor, heyecanını gizleyemeyip bize de bulaştırıyordu.

Gün gelmiş, kutlamasını yapacağımız zaman yaklaşmıştı. Aldığımız tüm malzemelerle beraber kreşe gittik. Ben fotoğraf makinamı da aldım yanıma. Kızımın doğumgünü için bir takım hatıra fotoğrafı da çekerim diye düşünmüştüm. Hazırlıklar yeni başlamıştı, ben makinayı çantasından henüz çıkarmıştım ki, kreşdeki çocukların hemen hemen yarısı etrafımı sardı.

Abi beni çek, amca bizi çek, Cengiz amca böyle çek diyen yüksek volümlü ve neşeli seslerin arasında kaldım. Bir anda etrafımda, fotoğraf çektirmek isteyen onlarca heyecanlı çoçuk oldu. O kadar heyecanlıydılar ki, heyecanları bana bulaştı. Ben de onlar gibi davranmaya, onlar gibi konuşmaya kaptırdım kendimi. Çok güzel fotoğraf kareleri veriyorlardı. Kafamı bağırdıkları yöne çevirip netlemeyi ve kadraşlamayı yaptıktan sonra, güzel fotoğraf çekebilmek için sadece deklanşöre basmak yetiyordu. Benim fazla bir şey yapmama gerek kalmıyordu. Bende öyle yaptım. Sağıma baktım güzel bir kare çektim, soluma baktım güzel bir kare çektim. Onların coşkusu benim coşkuma karıştı, benimki onlarınkine.

Benim hazırlık aşamasına herhangi bir katkım olmadı ama yukarıdaki gibi onlarca fotoğraf ve anılarımda çocuksu sevincim kaldı.