Erken kalkılan soğuk , puslu bir karaman sabahını karşılarken azıcık düşündüm ve sahip olduğum eşim, çocuğum, annem, babam, kardeşlerimi hayal ettim. güzel... sizden üstadım bu çok değerli yaşam anahtarlarını kaybedince yani ölümün soğuk ayrılığı kapımıza geldiğinde peki nasıl düşüneceğimize dair de bir yazı istiyorum. Biliyorum ki sizde ben de anne babalarımızı çok seviyoruz. Yoklukları kapımıza dayandığında buna hazırlıklı olabilecek miyiz ???
Yazan: Kürşat Akın
Sahip olduğumuz şeyler yanı başımızda olduğu zamanlarda pek fazla önem vermiyoruz, değerini kıymetini anlayamıyoruz. Zamanın eninde sonunda tükeneceğini, kötü şeylerin eninde sonunda bittiği gibi, güzel şeylerinde bir ömrünün olduğunu, zamanı geldiğinde son bulacağını bilmemiz lazım. Bu sonsuzluk içerisinde sonu olan bir dönem. Sonu olması bizimle ilgili olan kısmından kaynaklanıyor.
Bizim varolduğumuz dönemdeki bazı şeylerin el değiştirmesi gibi algılayabilirsek eğer çok fazla acı gelmeyebilir. Hayata gelen her insan yaşadığı süre boyunca kendisinden önce yaşamış insanların oluşturmuş olduğu değerleri kullanır, onlardan faydalanır. Kendisi de yeni değerler oluşturabilir ise bunu diğer insanlara kullanmaları için bir şekilde aktarır. Bu süreç hep bu şekilde devam eder gider. Tam bir yokolma hali yoktur.
Sahip olduğumuz şeylerin kıymetini hep kaybettiğimzi zamanlarda anlıyoruz, üzülüyoruz keşkeler yaşıyoruz. Buluyoruz, bir süre sonra kendimizi tekrar kıymet bilmez hale sokuyoruz. Yanımızda iken o kişinin ya da nesnenin kıymetini bilipde en iyi zamanı geçirmeye çalışırsak kaybettiğimiz zamanlarda keşkeler yerine yaşanmış güzel anların sıcaklığı kalacaktır içimizde. Bu sıcaklık en yakınımızdakinden başlamak üzera dalga dalga yayılacaktır.Bu bizim bütün aleme gönderdiğimiz olumlu bir değer olacaktır.
Yazan: Cengiz Özdemir
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder