Hüzne baktım yalnızca,
Kayboldum kuytularında,
Çıkmaz bir yoldayım,
Karanlık ağlardayım.
Kim olduğunu bilmiyorum ama çizgilerinden derinlerde olduğunu anlıyorum. Ağlama ‘’teyze’’ demek istiyor içim. Hiç tanımadığınız biri teyzeniz olur mu diyor dilim?
Acı, yaşlılık, sevinç, hüzün ortak bir kaderdir kalemimizde. Birlikte ağlar, birlikte güler, birlikte yürürüz millet olarak sözde. Aslında ne biz içten ağlarız birlikte, ne de birlikte güleriz sevinçte. Acıda, neşede tek başına kendinle paylaşılır. Toplu yapılanlar sadece anlık duygulardır. Birinin yasını anlıyorum dersiniz ama hissetmezsiniz. Kederin benimde kederim dersiniz yalnız bir kademe anlık hissedersiniz. Arkanızı dönüp yolunuza devam ettiğinizde yine yalnızsınız bilesiniz…

Yazan: Adsız