Orta öğrenimde bakmak ve görmek diye bir konu işlemiştik. O yazıda herkesin baktığını, ancak göremediğini anlatıyordu. Evet hepimiz bakıyoruz ama göremiyoruz. Gördüğümüz zaman ise algı ve duygularımız farklı oluyor. Bir pencereden çok sayıda insan baksa herkes farklı şeyler görür ve algılar. Aynı kitabı okuduğumuzda aynı filmi izlediğimizde farklı yorumlarımız olur. Zaman zaman bunlar üzerinde konuşur tartışırız. Öyle anlar olur ki; farklı bakış ve görüşlerimizi dile getirime biçimlerimiz de farklılaşır.
Karşımızdakinin anlayamadığını, konunun asıl öyle olmadığını, asıl anlatılmak istenenin kendi algıladığımız biçimde olduğunu ve hatta daha ileri giderek doğrunun kesinlikle o olduğuna karşımızdakini ikna etmeye çalışırız. Oysa birlikte çalışılan herhangi bir konunun değerlendirilmesinde; farklı bakış açıları, algılar, duygular dile getirilip tekrar kendimiz olarak yeniden harmanlayarak yeni bir bakış açısı oluşturabiliriz. Dayatmacı tutum ve davranışlarımızla karşımızdakine kendi bakışımızı vermeyi çalışırsak eğer; almayı, karşımızdakini olduğu gibi kabul edersek ise vermeyi unuturuz. Kısacası ben olamayız. Ben olabilmek için, başkalarının duygu ve düşüncelerini anlayabilecek kadar esnek, kendi benliğimizi koruyabileceğimiz kadar net olabilmeli. O zaman büyür ve gelişiriz. Tıpkı, çiçek ve müzik armonisi oluşturacak kadar güçlü olabilmek. Farklı değerlerden, duygulardan, bilgilerden yeni güzellikler yaratmak, göremediğim çirkinlikleri ise üçüncü göz sayesinde yok edebilmek.
1 yorum:
GÖRMEK İSTEMEK
İnsanoğlu görmek istediğini görür,duymak istediğini duyar.Çok klasik de olsa bu hep böyle olmuştur.Görmek ve duymak insan kişiliği ile doğru orantılıdır.Sorumluluk sahibi kişiler radar gibi çalışır.Sorumluluk sahibi olmayanlar ise ne görür,nede duyarlar.Gönül gözü ile görmek ise apayrı bir inceliktir.O öyle bir gözdürki tüm perdeleri kaldırır ortadan,yaşama güzellikler katar.Gönül gözünüz hep açık kalsın..
Yorum Gönder