Bu fotoyu görünce 5 yıl öncesi aklıma geldi. O günlerde bizi daha terk etmemişti. Ailenin en büyük yardımcısı ve kardeşlerinin de abisiydi.Babası ona seneler önce motor vermişti. Onu sanki gökyüzünde uçuyormuşçasına sürerdi. Her yere motoruyla giderdi. Markete, işe vs..
Yine bir gün 3-4 aylığına şehir dışına çalışmaya gidecekti. Sevdiği, tanıdığı herkesle vedalaşıyordu. Bir yandan da “ya gelirim ya gelemem hakkınızı helal edin” diyordu. Herkes helal etmesine ediyordu ama son görüşleri olduğunu bilmiyordu.
Son yolculuğunu da çok sevdiği motoru ile yaptı.
Yazan: Tuğba
ÇALINMIŞ GÜNEŞLER
YanıtlaSilteninizi yırtarken yaşam
paslı bir çivi gibi
siz
çiçekleyip elemleri
boynunuza taktınız
kırmızı bir gül oldu
şakağınızdakanlarınız
ben
ben iduydum ben i yaşadım
beni büyüttünbençil gecelerimde
teninizi yırtarken yaşam
paslı bir çivi gibi
siz
çıkınlayıp kederleri
asanıza taktınız
mahir bir tebessümdü
çehrenizde acılarınız
ben
beni duydum beni yaşadım
beni büyüttüm bencil gecelerimde
ama şimdi
suna bilecek kadar insanım
yüreklerinizden çaldığım güneşleri
dilek ülvan yılmaz
Bu motoru görünce içim burkuldu ve dört yıl öncesine bir yolculuk başladı. Yüreğimin en derinlerine gömdüğüm duygularım ayaklandı. Duygularım birbirine karıştı, doğal olarakta yazacağım tüm kelimeler birbirine girdi. Kelimelerin bittiği anlar vardır ya işte öyle oldum. Ne yazarsam içimdeki duyguların tarifini yapamayacaktı.
YanıtlaSil